Contextuele therapie

De grondlegger van de contextuele therapie is Prof. dr.I.Boszormenyi-Nagy. Nagy heeft de tegenstelling tussen individuele psychologie en de systeemtheorie willen overbruggen. Het woord ‘context’ verwijst naar de verbondenheid van de mens met zijn betekenisvolle relaties over verschillende generaties. Deze relaties omvatten iemands huidige relaties, die uit het verleden en in de toekomst.   De vraag wat binnen de generaties en binnen iedere nieuwe relatie gegeven en ontvangen wordt speelt een belangrijke rol in het denken van Nagy. Problemen en levensvragen worden vanuit die context benaderd.

In de context van het gezin van herkomst leren kinderen hoe relationeel te leven. Als relaties betrouwbaar zijn, zijn dat bronnen van vertrouwen en ontwikkelt men een gezond zelfbeeld. Daarnaast kunnen relaties onder druk komen te staan door miskenning, onrecht, teleurstelling, onuitgesproken of onterechte verwachtingen. Onze  huidige houding en verbindingen in relaties worden veelal aangestuurd door deze levenservaringen.

Binnen de contextuele hulpverlening staat het herstel van vertrouwen in relaties centraal. Betrouwbare relaties waarin op een faire wijze gegeven en ontvangen wordt, vormt de adem van ons leven. Om verbinding met anderen aan te gaan is het nodig om in vrede met jezelf te leven. Het is van belang om in contact te zijn met eigen gevoelens, gedachten en overtuigingen. Het is als het ware het innemen van ‘eigen grond’.

Vanuit die ‘eigen grond’ kan men zich in wederkerigheid verbinden met de ander. Zowel het eigen belang als dat van de ander wordt in dialoog gebracht. Het zijn relaties waarin passend gegeven wordt en waarbinnen men het geven van de ander kan ontvangen. Je bent in staat om in vrijheid te leven en de dialoog met de ander aan te gaan!